Ne kadar zordu yaþamak Oysa bir nefes almaktý sadece Nefes almayý býrakýnca Merhaba demekti ecele...
Keþke bu kadar kolay olabilseydi Aldýðýmýz nefesin içinde saklanmýþtý Omuzlarýmýza yüklenen sorumluluklarýn aðýrlýðý Bazýlarý kuþ kadar hafifken Bazýlarý ise fil kadar iriydi...
Sanki biz yoksak Çevremizdekiler yaþayamazmýþ Gibi geliyor ya Hiçte öyle deðil Kimisi zorlanarak Kimi ise rahat rahat devam ediyor yaþamaya Nerden mi biliyorum? Bizden öncekiler öldüklerinde Öðrendim...
Hani demiþ ya Nazým Hikmet Ran “Ben sensizde yaþarým Ama Seninle daha güzel yaþarým.” Diye Bizimle güzel yaþamayý tercih edenlerle olmayý hedef edinmeliyiz þu ömür denen süreçte...
Ýþte bizde öyle Kimine yük Kimine ise yükü taþýmaya yardým eden Hayat bu Herkese yetiþemiyor insan...