Beyaz yakýþmaz sana, yanaklarýn sarý mý? Mâtem demek olmasýn yüzündeki karanlýk... Kokusu bitmiþ tenin, yeþili solmuþ gözler, Senin dudaklarýn mý o beyaz þeyler? ...
Yeþil giy yeþil gözlüm, yeþersin yeþillikler! Bir pembe gülüþ gül ki, kýzarsýn yanaklarýn! Kalk o beyaz yataktan, Kollarýma gel! ... .................. Ben, ’gel’ derken, o gitti....
Aklýmda hep o mâsum neþ’esiyle gülüþün Ve siyah kâkülünle içime dökülüþün, Gözlerimin ucunda biriken tek damla yaþ Derdimle koyup beni, gidiyor yavaþ yavaþ...
Bir ömür veririm senin anýna, Bir aný ki; her an duyduðum, düþündüðüm, yaþadýðým... Bir ömür vermiþim sana çok mu, Eline her deyiþte ayrý bir ömür yaþadýðým?
..................... Belki hâlâ gözlerinde o ýþýk, Belki hâlâ dudaðýnda o gülüþ, Belki hâlâ ellerin öyle ýlýk....
(1954) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.