KÖR OLMAYASI

Yaylada gördüm bir kaþý karayý;
Baþýma dert açtý kör olmayasý.
Esen seher yeli gibi yanýmdan
Salýnarak geçti kör olmayasý.

Girdim bahçesine, el ettim cama.
Aldýrmaz tavrý bir hançer yarama.
Gönlüme aþiyan sanmýþtým amma,
Özge dala uçtu kör olmayasý.

Neyleyim; kalbimin esiri oldum.
Ýþveli tavrýndan cesaret aldým.
Seðirdim usulca yanýna geldim.
Yaklaþtýkça kaçtý kör olmayasý.

Çepni’yim; yazarým arz-u halimi.
Otuzunda sandým kanlý zalimi
Bir de amca deyip, tüm hayalimi
Bir çýrpýda biçti kör olmayasý.


Sosyal Medyada Paylaşın: