EMİNEM

Eminem; Dorukkiriþ yaylasýnýn can kýzý
Türküsüne öykünür Sinlice tepeleri.
Bir elinde nacaðý, aðzýnda çam sakýzý
Minik kulaklarýnda kehribar küpeleri.

Soyunmuþ yeþilini ala gürgen aðacý.
Vargit çiçeði solgun, çaðman baþýný eðmiþ.
Odun eder, belinde üç dolayým dýrmacý.
Alaca fistanýnýn eteði yere deðmiþ.

Yayla dumaný olsam, Sis’in baþýndan akýp
Okþasam usul usul Eminemin yüzünü.
Kirpiðine minik bir çið tanesi býrakýp
Yüz sürsem sinesine yele verip hüzünü.

Kanlý gözyaþlarýmý doldursam su tasýna.
Yayla çimenlerinde gezsem serseri gibi
Kalbimin yarýsýný býraksam obasýna
Saplansam yüreðine sevda hançeri gibi.

Yine anlatamadý kýrýlasý kalemim
Yüreðimin közünü eþiyorum günbegün.
Diyemedim derdimi, göðe erdi elemim.
Gönül yaralarýmý deþiyorum günbegün.

Ömür geldi geçiyor bin bir heyula ile.
Dayanýlmaz acýlar sýðmýyor bedenime.
Haberimi alýrsa bir yanýk sala ile
Elleri yakar beni; deðmesin kefenime.

Akkese obasýna ulaþýnca haberim,
Eminem eyvah dese ilk ve son muþtu bana.
Bir teselli bulurum, ancak o zaman derim;
Kendi kavuþamadý, ruhu kavuþtu bana.




Sosyal Medyada Paylaşın: