’’þimdi hangi hüznün ateþinde yansam aklýmda karanlýk tellal koþar zan eder bildiðim ne varsa yüreðimde katliam taþa baðladýðým kalbim çoktan sürülmüþtü oysa..’’
.....
Ömrümün hýrsýzýdýr her aldanýþ.. içimde avangard p u þ t bir ölüm vururken sandýðým mutluluk kýyýlarýmda volta atýyor ey teninden beni sýyýrýp atan kelâmýn göðsümde þýlgýn merhamet olalý nereye dönsem gözlerim gusl etmiyor yüzünde..
suskunum artýk sen aldanma incinmiþliðime tanrýyla ayný yazgýyý ihbar eden leþ yorgunluklar! doymuþ bir adamýn tevhidi saf saf bakarken idam sehbasýndan ve gözlerinde ayný dinginlik, ayný yara,ayný yer ! kor gibi ki hiç bir iz böyle kabuk baðlamadý ...
..
’’kaç eðreti geceyi þahit edelim ölüm sancýlarýmýza.. kalk! musallada can veren verene...’’
Belma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
KARACA. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.