Sızlarsın Kıyısındaysan Bir Yüreğin

Ýstanbul süzülüyor gözümün önünden,
Dalgýn dalgýn
Loþ ýþýklar,
Uzun bir müddet sahilde bakýp kalakaldým.

Gemiler geliyor,
Gemiler gidiyor, sevdadan sevdaya
Sularda aynalar oynuyor,
Buz renkli bulutlar, denize akýyor
Yosun kokusu yakýyor içimi
Sular yüzüme çarpýp buz kesiliyor,
Buzlar ateþ...

Kaybettim renklerimi
Bütün gün ayný caddelerde aðladým durdum
Herkes unutmuþ, unutmamýþtý beni yalnýzlýðým
Geçici bir heves olmadý hiç benimkisi
Aþksa aþk , acýysa acý
Yaþamam gerekiyorsa, yaþarým
Ölmem gerekiyorsa, ölürüm.

Öyle bir hâldeyim ki,
Sanki uykudan yeni kalkmýþ
Açmamalý aslýnda eski defterleri
Açýnca kapanmýyor
Ýstanbul bunu hep yapýyor
Alýp alýp kalpleri, kýyýdan uzaklaþtýrýyor.

Sular ürpertiyor
Deðdiðinde yakýcý tene
Her deðdiðinde biraz daha
Yabancýlaþýyorum kendime
Efsunlu bir sevgili gibi çekiyor
Hiç hissetmiyorum baþka þehirlerde
Ýstanbul’daki gibi yalnýzlýðýmý

Asil ve tek..!

Biraz,
Mutsuzluðumuzdan harcýyoruz
Biraz, yalnýzlýðýmýzdan
Saatler ilerledikçe,
Daha da fazlalaþýyor

Bir çay,
Ve çýkardým masaya
Yokluklarýmý koydum.

Haydi,
Konuþ benimle Ýstanbul

Çignenmemiþ bur yolun kaldý mý
Ya da el deðmemiþ bir taþýn..?
Yaðmur gider bulut kalýr
Sen gidersin, sensizlik kalýr

Sebepsiz bir arayýþ belki de
Ölenler güzeldi
Bir kurþun bir kurþun daha
Dönmeli miyim, bilmiyorum
Tekrar ayný noktaya...

Kaç kiþi bu kýyýlarda,
Bu denizlerde öldürdü kendini
Ben de öldürmeli miyim..?
Ýçimdeki hep noksan
Hiç bir þey anlamadým,
Yaþamaktan...

Çýkardýðým yangýnda
Ben de yanýyorum.
Batýyor ayaklarým bastýkça,
Ucu sivri taþlara.

Hep sýzlarsýn
Kýyýsýndaysan bir yüreðin

Ve
Ýstanbul’ un....
Sosyal Medyada Paylaşın: