Derin acýlardan geçti yüreðim Susuz denizlere döküldü sonra Avuç avuç deniz tuzu yedirdim içimdeki kuþlara...
Mavilendi kederimdeki mendil oyalarý Kaderime örüldü ince ince sýzýyla Salt bir çocuk kalbiyle bakmýþtým oysa dünyaya...
“Aþk nedir” dedi beynimdeki derviþ Karanlýðýmdaki berduþa, Sükut sardý her yaný. Berduþ sordu derviþe Sükut yaktý her yaný. Ýkisinin cevabý da zihnimdeki muamma...
Yarasýný öpüyordu bir bebek sanki annesinin Somurarak çekerken memesini aðzýna Düþündüm de aþk oydu belki de Anadan oðula Anadan kýza... Ananýn aþký sual olunmazdý zaten Etinden et kopartarak doðurduðuna...
Nasýl baþlamýþtý bu þiir, Nerede bitecekti? Sorulmazdý þaire Ýlmeði geçirirdi her cümlede Her kelimede A’dan Z’ye Ama ille de kendine!
Çakýl taþlarý doldurdum eteðime Suyu çekilince denizin Ýç çektim ben de Atarken her taþý kendime Ve yine kendime...
Mavilere sitem ettim azýcýk Dikerken gözlerimi gök’yüzüne “Bir berduþ Bir de derviþ” dedim Nereye gittiler? Aþk nerede?
27 Mayýs 2020/ 03:07
Sevtap Kaya Nurgönül Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.