SAĞIM SOLUM ANNE KOKUSU...

Sözcükler yuvalandý göðün minnet dolu
Yokuþlarýnda
Yuhalandý gecenin matemi
Ve anne týnýsýna özlemi meltemin:
Ne düþ çukuru
Ne aþk yokuþu
Saðým solum anne kokusu.

Nemalanandý börtü böcek
Karambole giden her ömürden çalýntý bir methiye
Uður böceklerinin istilasý
Çocuk parkýnda anne sesi
Beþiðin i mgelerinde
Duyduðum her ninnide
Dünümü yaþadýðým benzeri nice rüya
Aþkla kemale erdiðim
Annemin öðretileri
Betim benzim anne
Saf tuttuðum her köþe baþý
Gözümü açtýðým her þiirde
Ýlla ki yemek kokusuna sinmeli annenin buðrasý.

Kelimelerim kan doð(u)ruyor bu gün anne:
Sözcüklerin ferinde saklý gizemim
Kâh görünmezliðim kâh ela titrinde gözlerim de
Yuvalarýnda fýrlarken
Hala içine sokmaya çalýþýyorum
Yüreðimden firar eden yokuþu:
Gidip gelmelerin mealiyim, anne
Senle var olduðum elbet hayatta en sevdiðim bilmece:
Ýlk ve son harfinde saklý bir gölge
Kelebek kanatlarýnda þiirin
Feveran eden göðün küpeþtesinde saklý belki de
Feri özlemin
Fendi yendi madem gizemi bunca bilinmezliðin
Sen tuttuðun sürece ellerimi
Bin yaþýnda bile olsam
Hala senin küçük ve akýllý zaferinim.

Bir inilti ayyuka çýkan:
Az evvel kundakladýlar güneþi.
Bir öðreti tepelerde yuvalanan
Elbet annedir tüm mutluluðun eþ deðeri.
Yaþým da yasým da önemsiz
Yanýmda kaldýðýn her saniyeye
Serilidir kendime özlemimi dahi yok sayarým sayende.

Bir gülücükse bahþedilen, sensin doyamadýðým.
Bir þirk ise koþulan
Elbet yüce Rabbime yakarýþým
Yeter ki men etsin evreni kötülükten
Annemden baþka neyle doyarým ki ben?
Mabedim, matemim, mahremim
Senle koþuttur neþem, varlýðým ve künyem.
Bir sezi isem irkilen yokluðunda
Bir sevi isem Rabbimin sunduðu
Elbet her düþtüðümde boþluða.
Gitmek ne demek gidemem ki senden
Geldiðin kadar da saklýyým her dokunduðumda bedenine
Ruhumu ihya eden kasidede
Eþrafým var ya da yok ne gam
Sevmelerin toplamýndan yekûndur
Neyse alýp veremediði evrenin kuþ yüreðimle.

Sosyal Medyada Paylaşın: