Tüyler ürperten cinayetler serisine Devam ediyor yalnýzlýk. Korkusundan sularýný kesti Köy çeþmesi. Bir avuç sevgim bile Benden kaçacak delik arýyor. Sinsi rüzgârlarý ardýna takmýþ Hazan mevsimi, Kapýmý tekmeliyor. Üfürükçülerin baktýðý fallarda, Bulamaçlý bir portre. Ve Hüznün aðzýnda Hiç duymadýðým bir sone. Senin yüzünden hüküm giydim, Eller cepte mahkûmiyetine. Nasýl medet umulur, Morgda boylu boyunca uzanan Miadý geçmiþ bu duygulardan.
Bana Ayrýlýk hikâyelerini Ne anlat, ne de sor. Gecelerdir, Orta yerlerinden kýrýlýp, üzerime çöküyor…
(26 Haziran 2011 tarihli 9.þiir kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.