Gün Batýmý, Alelacele gitmeye hazýrlanýrken. Belalarý sarmalayan Sahte ellerini Bulaþýk sularýnda duruluyor, Gece; Anka kuþunun Çýðýrtkan melodileriyle, Küflü aþk kelimelerini Hüsranýn yüzüne döküyor. Tersinle melerin, Alýþkanlýklarý yerle bir eden danslarýný Yudumlamak çok zor. Tek baþýna bozkýrýn orta yerinde, Neden elem rüzgârlarýnýn hedefi. Sallansýn mý? Yoksa isyana mý uzansýn gelincik çiçeði. Dile getiremiyor bir türlü Hikâyesini. Unutulmuþ bu iskelede, Umut iplerini koparmýþ, Eski bir mavnanýn batýþ trajedisi konuþulur. Çocuksu heves güveçlerden ne varsa, Buralardan kovulur.
Zaman, Yüzüme açýkça söyler Seni kaybettiðimi. Yalnýzlýðýn elinde kör býçak, Sýyýramadý, Üzerime deri olan hasretliði… (22 Haziran 2011 tarihli 9.þiir kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.