GÜN YÜZLÜ ŞİİRLERDE SEVDİM SENİ...
Þimdi ölümü irdeleyebilirim ve bir düþü de kesintisiz acýya boðarým.
Ömrün törpüsü ne ki?
Gün yüzlü þiirlerde sevmedim mi hem ben seni?
Bir mikado çöpüysem eðer
Derme çatma yüreðimle devindim ben
Her çiçek açan iklimde.
Sözcükler yansýzlýðým…
Aþk, yürekte dinmeyen sýzým
Bir þiirse atan nabzým
Solmaya razýyým göðün her tebessümümde
Sindiðim deðil
Sinemde saklý nazým,
Arazým, aþkým
Belki turkuaz rengi bir coþkuyum
Hakkýn nazarýnda bir seyyah derviþ
Gaipten gelen sevgimle türettim ben bunca þiiri.
Bir de mukozasý yalnýzlýðýn
Ne kibirli ne savruktur niyazým
Aþka hürmeten
Rabbine, hayata sevdalý bir yakamoz ki
Gönlün efkârý dinmese de
Serildiðim bir seccadedir yürek iklimim
Günü kurtarmak ne kelime, azizim.
Yazmak ne ki ölüm esmiþse bir kere
Ensende…
Üþüdüðüme delalet bunca kar,
Bunca ayaz
Oysaki baharýn perdesini henüz açtýk
Yüklendiðim kadar tevazu
Bire bir teyakkuz ise evrenin cevabý
Ekmek uzattým ben zalime
Hem sevdiðim kadar mesut ve azimliyim
Vazgeçilmezimdir Huda ve sevda:
Aþkýn engebeli arazisinde
Yol aldýðým kadar vakur
Bitimsiz de umudum, niyazým
Yoldan çýkmak ne kelime?
Yol aldýðým belki de bir þaibe
Latif rüzgâra teveccüh
Aþka lütuf yüklediðim
Pencereme konan kanatsýz serçe için de
Ruh bildiðim her dokunuþum
Elbet yatacaðým kabrime de bir ön hazýrlýk
Ne zaman ki tutulayým kurþuna, efkâra
Dem vurduðum bunca iklim
Can çýkmadýkça
Hayat bulduðum her aciz kelime.
Benlik bir söylem elbet
Vuku bulan coþku ve ne çok vecize
Þimdilik gitmeliyim
Boðulmadan gözyaþýmla
Yasýma da saygý göstermeliyim
Sevdiðim kadar meftun
En aciz kölesi duygularýn
Rabbime dönük yüzümle
Kefil olduðum münferit hecelerin de vardýr
Bir hikmeti
Kabul görmekse Mevla’mýn nezdinde
Fýtratýmla âþýk ve sadýk olduðum ömrün
Son karesi belki de içimde saklý o hazine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.