AĞLAMA SEN, ANNE...
Sezilerimde bir aldýrmazlýk var
Sanýrým kehanetin iz düþümü yýlmazlýðým
Belki de bir doktrin kadar gerçekçi ve sertim
Lakin yumuþak olduðum söylenir
Masumiyetin ç/aðrýsýnda kanatlanan ruhuma
Ýmtiyaz tanýyan meleklerden sorun beni
Çocuk ruhumla
Eþkâlimde yatan iyilik ve cennet
Cinnet bildiklerimle çoktan geçtim ben köprüyü
Az evvel uçuþan kanatlarýnda gördüm de iyi niyeti
Teþrif eden hüzün ve hazan…
Sahi hangi mevsimdim ben anne?
Sözcüklerim masum týpký doðduðumda asýlý kaldýðým
O boþlukta saçtýðým ýþýk gibi
Mevsimin de feri sönmemiþti hem
Týpký anamýn ak sütü gibi helal sevdiklerim
Mazur görün beni ne olur varsa bir eksiðim,
Ne de olsa çocuðum ben.
Aþkýn þifresini sordular, anne
Ve sen, dedim.
Sýcak nefesinde büyümeyi diledim
Olmadý lakin
Bir can borcum varmýþ
Duyduðum oydu yol arkadaþýmdan.
Kutsalým da Rabbimdi madem
Ve rahminde evrenin
Anne göðsüne serildiðim her evrem.
Latife yapsaydý keþke kader
Lakin baþým gözüm üstüne, annem.
Aðlama sen de:
Hem buluþtuk da babamla ve önceki kardeþlerim
Hani þehit düþen vatan topraðýnda:
Babam gibi yalnýz deðilim
Ana yüreði gibi madem topraðýn da nemi ile
Ýçim doydu bir kere
Yüzümde beyaz bir huzme
Masum olduðumu fýsýldadý sesler
Görünmeye binaen
Bir de gördüklerim, anne…
Misal:
Tüm çocuklar acýdan ýrak
Annelerinin dokunduðu bedenleri
Kanlý canlý ve kýpýr kýpýr
Benden baþka herkes belki de
Belki de herkes gibi olmayý dilediðim
Lakin kýsaymýþ vadem:
Çabucak da terk ettim cihaný
Terleyen alnýnda emeðin
Tek cürümdü oysa iþlediðim:
Sevmek gibi, annem.
Bir düþ isem gerçek olan ne, anne?
Gerçeklerin kýstasý ne, peki?
Hani üzerine titrer ya büyükleri…
Çocuk olmanýn da meali
Elbet top peþinde koþturan
Terli terli soðuk su içen
Belki de iþittiði azar ve sükûn dileyen sesi ninesinin.
Öðretileri evrenin
Kaçýp gitmelerin ta kendisi
Oysaki sana doymadým ben.
Annem, babam tüm kýstasým
Elbet sevdiklerim ve çocuk kalbim
Okula bile gitmedim
Sökmedim sökün etti lakin acýlar
Minvalinde ömrün
Ebediyete kadar meleðinim annem
Týpký dualarýnla koruduðun
Rabbime emanetim ben de sen gibi annem
Yeter ki üzülme kalan ömründe
Geçer mi günüm seni anmadan
Aðlarým da senin yerine
Selamý var babamým ve tüm þehitlerimin Türk milletine
Ben de þehit düþen en küçük yüreðim
Lakin yere göðe de sýðamadým gitti annem
Sýðmadýðý gibi yere göðe vatan sevgisinin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.