ZEYNEP AYBÜKE BALAM...
ZEYNEP AYBÜKE BALAM...
Yýl ikibinüçte dünyaya bir ay gelmiþ,
Þubat ayý çokta baþka türlü özelmiþ,
Yirmialtý Çarþamba günü aklý çelmiþ,
Zeynep Aybüke,ay yüzlü,ela gözlüdür...
Güldü bahtý Pýnar gelininde yüzüne,
Saðlýkla evlat yatmýþtýr tahtlý dizine,
Yaþam güzel Göksel’imin iki gözüne,
Zeynep Aybüke,iyi sözlü,nur yüzlüdür...
Ýlktir Memmetemi sever,oldum olasý,
Zahide Babaanne,olmuþ mert kalasý,
Çok emek vermiþtir,ona Sevgi Halasý,
Zeynep Aybüke,kararlý açýk sözlüdür...
Mektebe baþlarken,olmuþ okul Ýnönü,
Cafer Öðretmenle baþlar,okuma yönü,
Geçmiþtir Nurettin Dedede,onun günü,
Zeynep Aybüke caným, birazda nazlýdýr...
Yürüyor yaþam,mücadelesi pek makul,
Çalýþmýþ,emek vermiþ,mutlu gider okul,
Pürü paktýr maralým da, çoktur üst akýl,
Zeynep Aybüke dilli, çokta sert tarzlýdýr...
Okuyor Haydar Aliyev Mekteb’i Fen’de,
Görülüyor her türünden asalet, tende,
Tuttuðunu koparmakta var imiþ,gende,
Zeynep Aybüke meraklý,makam arzlýdýr...
Þeyhim;Derki,baþarmakta insana,amaç,
Fakülte gaye,meram giymektir baþa taç,
Hayat boyu olma kýzým,kimseye muhtaç,
Zeynep Aybüke kýzým,hep Týp garazlýdýr...
Nurettin GÜLBEY
Saat : 22:25
18.04.2020
Yalova
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.