VUR BENİ

Ayrýldýk ayrýlalý gülmek bilmiyor yüzüm,
Ne diyeceðim bilmem yok söylenecek sözüm.

Çok kýskanýrdým seni ondan sitem ederdim,
Kalbini kýrmalarým þimdi en büyük derdim.

Sanma ki sevdiceðim senden þüphe sezerdim,
Her görenin dönüp de bakmasýndan bezerdim.

Sen de farkýndaydýn ki lafa vurmadan cila,
Derdin ki ne yapayým güzellik baþa bela.

Öyle kýrdýðým halde yine döner gelirdin,
Biliyorum ki derdin bensizlikten delirdin.

Halimi anlayarak hep anlayýþ gösterdin,
Ne kadar vefalýyým bak yine geldim derdin.

Sana kurban olayým deyip kanat açardým,
Gözlerim yaþarýrdý mutluluktan uçardým.

Kucaklayýp sarardým sevmeye doyamazdým,
Kucaðýmdan hiç baþka bir yere koyamazdým.

Ne oldu bilmiyorum nazar mý deðdi bize?
Nasýl yazýk eyledik güzel günlerimize?

O güzel yüreðinin bilmedim kýymetini,
Oturdum da yiyorum ahmak baþýn etini.

Döndüm kendi kendime aðlayýp melemeye,
Çünkü yüzüm tutmuyor senden af dilemeye.

Kul köle olmak için izin ver de geleyim,
Böyle yaþamak olmaz vur beni de öleyim.
Sosyal Medyada Paylaşın: