……Ölüm bu, Fukara ölümü ……Geldim, geliyorum demez. ……Ya bir kuþluk vakti, ya akþamüstü, ……Ya da seher, mahmurlukta, Bakarsýn, olmuþ…
……Ahmed Arif
Ýnan hiç hesapta, yoktu sevgili! Apansýz açýldý, kapý efkâra… Þipþak donatýldý, çilingir sofra, Baðdaþý kurup da çöktüm kenara… ‘’Aç ekmeði sever, fakirse para…’’ Kudrete el açar, hâlden fukara… Son kez aþka düþsem, keþke kazara!
Þiþeye bel verdim, çektim bir nara… Seslendim Zeus’a, ‘’Yürek ýzgara!’’ Kadehe el attým, koptu yaygara… Dionysos sundu, þarap matara… Kükredi göklerden, ‘’Olma madara!’’ Eros’a dedim ki etme müdara… ‘’Aç ekmeði sever, fakirse para…’’ Sevdaya el açar, yârden fukara… Son kez aþka düþsem, keþke kazara!
Zarlar istemekle, gelmez dubara! Sevenler illa ki toslar duvara… Diyorlar ki ‘’Þair, bahtýn kapkara’’ ‘’Aç ekmeði sever, fakirse para…’’ Katreye el açar, selden fukara… Son kez aþka düþsem, keþke kazara!
Saçlarým da aktýr, aldanma kara! Çýkýlan her yolda, düþülür dara… Bir kez kanadý mý, kapanmaz yara… ‘’Aç ekmeði sever, fakirse para…’’ Dermana el açar, emden fukara… Son kez aþka düþsem, keþke kazara!
Pekâlâ, yem olur, her dem budala… Bininin deðeri, etmez bir para! Aðarmaz ki yüzü, sürsen zýmpara… Anlamaz ki aþktan, sersem zampara… ‘’Aç ekmeði sever, fakirse para…’’ Çakala yem olur, candan fukara… Son kez aþka düþsem, keþke kazara!
Belki gülecektir, bahtým bahara Elbet seveceðim, ahtým var ama Bir gün çýkacaktýr, rýhtým mezara ‘’Aç ekmeði sever, fakirse para…’’ Hades’e el açar, demden fukara… Son kez aþka düþsem, keþke kazara!
Kaderle cenk ettim, kastým avara! Neþeyi zerk ettim, bastým bir nara… Kederi terk ettim, astým duvara… Eros’a dedim ki etme müdara… ‘’Aç ekmeði sever, fakirse para…’’ Sevdaya el açar, yârden fukara… Son kez aþka düþsem, keþke kazara!
Antakya, 12 Mayýs 2020 Ali Asafoðullarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Asaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.