býrakýn kâbuslar korksun denizlerden
þimdi bomboþ bir hastane odasýnda
düþünceme düþünce, çiseliyor yaðmur
ince ince yaðýyor gözlerimden kar
ruhum üþüyor
bertaraf etmeksizin duyarsýzlýðý, yüzüme gülüyor insanlar!
acýyorum biçareliðe
ve üþümek keþke kâr kalsaydý yanýma
buz tutasým geliyor!
oysa fýrtýna çýkmalýydý
feryat figân baðýrmamalýydý kadýnlar
çocuklara dokunulmazdý
bihaber býrakýlmalýydýlar
öyle bir isyan ki yüreðimdeki
gözlerimi kör etmiþ
göremiyorum rengini
Tek hatýrladýðým içimdeki kor!
Kim bilir kaç yangýn çýkardým, çýkaracaðým, çýkaracaktým
Bu kâbus/su sonsuz serinliðin ruhumu donduran çýðlýðýnda, duyulmayacaktý sesim!
sonsuzca aðlayacaktým.
inanýyorlar yüzümdeki palyaço gülümsemelere!
bilmiyorlar eþiðindeyim yýldýzlarýn
gökevi öylesine yakýn
öylesine buyurgan
ve öylesine huzur vaad ediyor ki!
bilmiyor hiç kimse...
ölümün kýyýsýnda ruhumu hapsettiðim o kollektif yürekten
her an firarýmýn mümkün
her an muhtemel ve meçhul olacaðýný,
bilmiyor.
sevmek belki de yalan!
özlemek hikaye.
büyük bir hoyratlýkken umut
ütopik mutluluk!
..iktir et dünyayý geçsin bu zaman
affetsin Tanrý bizi
bizi bize sorsun
neden bizim bizi biz yapamadýðýmýzý
her þey,herkes yerine otursun!
hançer kýnýnda
mermi yataðýnda kalsýn
kutu kutu haplarý boþaltýn denize
öldüremezsiniz dalgalarý zaten
belki sarhoþ olurlar
belki düþler gelir kapýlarýna,kediler...
bir aydýnlýk bulut konar belki zamansýz andaki zamana
kendilerine düþenleri anlarlar belki
býrakýn kâbuslar korksun denizlerden
zaman; atlýkarýnca ritminde müziðin armonisine kaptýrmýþ kendini,
gidiyor renkli kuþaklarla sarmalanmýþ
izini sürmüþ rengârenk , izini býrakmýþ tanýk her çocuk yanaðýna
masallar yalan sanki
iþte en büyük hatýra!
yaþanmamýþ hayatlardan arta kalan riya
Yalan sanki seni sevdiðim
Yalan aþk
Bu iþ güç
Öp beni
Yeniden bulayým, kendi kendimde gerçeðimi.
10 mart 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.