yok oluş risalesi

toprak gibi kaskatý kesilip
ruhumu içinde sýkýþtýran bir ölüm bu.
iki tarafý uçurum bahçesi,
gövdesinde kallavi bir ateþ.
benim kuyularým,
senin cehennemine maðlup.

aslýný yitirip gölgesine sarýlan benliðim,
bir tutam nefesin zengini deðil,
fakiriyim kendimin.
ortadoðu hengamesinde,
yitikler tiyatrosuna giriþ bileti adýn.
iki ucunda kandiller yanar.
envai çeþit ölüm arasýnda,
seçkin intihar.
tepemde yaldýzlý bir örtü,
ensemden topuklarýma akan aðrý okyanusu.
çölde bedevi,
sokakta berduþ,
musallada derviþ.
gözlerimden kustuðum bir þifadýr oysa gözlerin,
içimden gelmeyen içsiz bir sadakat gözlerine sarýlýþým.
kendime geliyorum,
her þeyden giderek..

nursuz bir elvedayým lüteratürde,
saðýlmýþ tüm incelikleri kalbimin.
bir ur gibi sereserpe zihnimde suretin,
aklýmýn arasý açýk aslýmla.
tevdi edilmemiþ,hazýr kütükte kurban
hatýralar denginde sapasaðlam urgan.

kýzýl bir rüyadayým,
ardýmda cesetler ordusu,ben kaçkýn.
bir avuç kaybediþ öyküsü,
öksürüklü bir sesleniþ zamana doðru.
bezgin bir direnç ferinde gözlerimin,
aynayada yüzüm,duvarda ruhum savruk.
benim kuyularým,
senin cehennemine maðlup.

- abdullah cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: