MİĞFERİMDEN SIZAN KAN...

Bir sözcüðü yüklenmenin verdiði o aczi yet
Miðferimden sýzan kan belki de…
Ýçime çektiðim her sönük feri
Yâd edip aþkýn titrinde kayýtlý feryadý
Muþtuladýlar bir kez çocuklarý
Ýskarpinleri olmayan bedenlerin ayak sesiydi
Ölümün ta kendisi
Zulme delalet bir boþ vermiþlik
Hakkaniyetin yittiði zamanlardan geliyoruz
Aþkýn baltalandýðý
Elinde satýrla masumiyetin yuhalandýðý
Yetmedi bir kör döðüþünde
Taraflarýn taraf tuttuðu o tribün ki:
Hep de seyirciye oynadýðý münafýk ve zalim.

Bir türbülansýn sarmalýnda inatla direndim de
Aþka sadýk bir neferdim de ne mi oldu?
Önce aðýrlandým dost meclisinde
Lakin insan eti aðýrdý madem
Matemimi sahiplenip ne zamanki pay ettim
En çok sevdiklerimle
Elbet kapýydý iþaret parmaðýnýn ucundaki
O kavis.

Hani þehla gözlerinde sevginin
Hani kürediðim aþkta
Tabi olduðum ihanet ve ihtiras
Dönendim durdum kabrimde
Ne ölüydüm ne de yaþadýðýma kani
Sevici çýðlýklar duydum ardýmda
Tefe koyduklarý sefil yüreðimle
Ait olmadýðým bir dünyanýn da son dansýna kalktým
Mahcubiyet yüklendiðim
Katýksýz saflýðýma binaen
Araf’ta dolanan varlýðýma hitap eden
Sadece meleklerdi.

Rabbime emanetimle canýmýn çýkmadýðý
Canýmdan can bildiklerimin
Cam fanusa sýðdýðý bir iltimas
Elbet düþ fakiri insanlar
Yetim mizaçlý þiirleri ve çocuklarý…
Yetmedi kanadý kýrýk mazlumu da sevemedi, azizim:
Benim sevdiðim kadar matemi ve evreni
Sehven yenik düþtüðüm her davada
Mücbir sebeplerle taviz vermediðim her çýkmazda
Körüklü acýlarým
Yangýndan son kurtarýlacak da bendim üstelik.

Açýða alýndýðým insan pazarýnda
Kölesi deðildim iþte nefsimin, iblisin
Kayda geçtim bir bir
Kaybolup da tünedim en yüksek rakýma
Aþkýn hizasýnda boyumun cetvelle týrtýklandýðý
Falakaya yatýrýlan düþlerim
Teninde ölümün pembeydi çehrem
Saflýðýma mil çeken sayýsýz gölgeye
Düþen perçem
Ýþin aslý derviþtim zamanýnýn gerisinde
Elimde heybe
Sakladýðým mazim
Kopup da gelen dünden
Yaralý ömrüm ve þüheda düþlerim.

Baltalandým
Sapmadým yolumdan lakin.
Düþtüm
Kalkmasýný da bildim
Ne zamanki el verdi Rabbim:
Minnet etmediðim gölgem ve gölgeliðim…
Sönmedi asla içimdeki ýþýk
O kör nokta ki
Þafaða kadar açýktý içimdeki ayna
Görmek deðil
Göstermekle mükellef bir yeminli nefer
Ýhanetin zaferine itibar etmeyen
Kimin gözünde süklüm püklüm bir asalak.

Ýhya ettim kalbimi
Teyakkuza geçtiðim her düþ vakti
Oyulsa da gözleri gördüðüm gerçeklerin
Ýsabet eden elbet kalp gözüme
Ýtibar etmediðim yeryüzü kanunlarý
Düþmedim de kapýlýp yerçekimine
Umudumla direndim
Aþkýn hükmünde küreyen illa ki yaralý mevsimdi
Elbet azat edilmediðim kadar
Ýnancým, kutsalým, sevgim nasýl da aþikâr.




Sosyal Medyada Paylaşın: