Ebrûli bir lâle gibi cemâlini teþhir edip Teþrif edince o saki, meclisi lâlezâr eyler. Mey sunarken, iþvelerle, ehl-i aþký teshîr edip, Ýltifâta müteþekkir, mest eden bir nazâr eyler.
Hitâbýnda, pek dilbazca kullanarak her naðmeyi, Gamzesinden handelerle tezyin edip peymâneyi, Bir muhabbet dergâhýna çevirir de meyhâneyi Mey-i lâli, erbabýna, sevdâ gibi pazâr eyler.
Sonra, kendi de nûþ eder, iþret faslý pek hoþ olur, Mey tükenir, sohbet durur, peymâneler hep boþ olur. Sâki serhoþ, rindân serhoþ, zaman bile serhoþ olur; Gönül kýrmaz, âþýklara bûseler bergüzâr eyler...