Hüzünlü bir gecedeyim þimdi
Dokunamadýðým... koklayamadýðým... sen!
Everest daðýnýn tepesinde esen yel gibi tenim
Dokunsan?...
Erisem?..
Isýnsam?..
Özlemekse; öyle susuzum ki, çölde son günümdeki gibi...
Buðday tarlasýnda; sanki yanlýþ hasat yapýlmýþ gibi...
Hani bir elmanýn iki yarýsý derler ya?
Öyle deðil!
Eðer kelimelerle ifade edilecekse,
Ben, dünyanýn kara parçasý, sen; _--su--_.
Bu dünyadaki ebedi yaþamým
Ama suyum
Ama oksijenim
Ama! Özlemim, özledim!
Yarýn, sevgililer günüymüþ
Biliyor musun, beni okuyan sen..
Benim, hiç sevgililer günüm olmadý,
Benim, üç yüz altmýþ dört gün bekleyesim olmadý,
Ben nefesimin sonuna kadar seveceðim bir sevgilim olmadý;
Benim! ebedi ömrümde yanacaðým sevgilim oldu.
Dokunamadým, koklayamadýðým özlemim,
Ruhumu, ateþlerin asil rengi olan maviye büyüyerek yaktým,
Bedenimi, dünyada eþi benzeri görülmemiþ alevlerin büyüsüyle mühürledim.
Ýzi var, görülmez
Rengi var, seçilmez.
Diyecekler ki, "böylesi aþk mý var?"
Bu aþk deðil, aþk olsaydý bir yerden sonra biterdi!
Bitmez miydi yoksa?
Ben mi yanýlýyorum?..
Aþktan daha büyük duygu neydi?
Neydi ise o iþte...
Hani kavuþamayanlara bir isim takarlar ya?
Yok, yok, mecnun deðildir o
O!
O en güzel sanatkâr olan Rabbin bana en deðerli eseridir.
Her bir fýrca vuruþunda ki dokuyu hissettiriþidir bana.
Sesinin naif edasýna býraktýðý ölümsüz eseridir sesleniþin.
Bir adamýn alacaðý en güzel eserdir, deðerin
Özledim dediðime bakma sen.
O kelimenin bile bende telafisi yok,
Aþkýn bende telafisi yok
Geçmiþin ve de geleceðin telafisi yok,
En çokta yanan yüreðimin, hiç kimseden, telafisi yok.
Unutmadan söyleyeyim, þimdi gideceðim buralardan
Son defa!
Unutmadan söyleyeyim, Yüreðim!
Seni çook özledim...
Seni çok ama çoook Seviyorum..
Aslýnda, biten bir son sözüm yok,
Kelimelerim de... cümlelerim de..
Belki biraz, yüreðimin azizliðine uðradým
Belki kelimelerin yetersizliðine
Ya da benim acizliðim,
Aciz kalýyor insan,
Ömründe hep aciz kalýrda,
En çok, aþkta aciz kalýr.
Mesela þimdi burada olsan, ve de sana sarýlsam...
En azýndan þuan döktüðüm gözyaþýmý,
Biraz saçlarýný, biraz omuzlarýný islatsam.
Yanaklarýmý kaþýndýrýyor, Yüreðim!
Anlýyorsun ya...
Bilir misin, yaðmur seslim
Kelebekler de aðlar
Yanaklarýndan dizilen tuzlu gözyaþlarý, kanatlarýný ýslatýr, uçamazlar...
Ölürler
Kelebekler de aðlar, Yüreðim!
Bulutlar, rüzgâr eþliðinde denizden güç alýrlar,
Sonra hortum oluþur ya hani!
Hani fýrtýna çýkar, etrafý tarumar eder...
Ben bulut olsam, sanýrým o rüzgar muhakkak aþktýr...
Hani denizler coþar..
Hani, ne bileyim..
Ýçimde fýrtýnalar kopuyor, Yüreðim!...
Sence bu fýrtýnaya kaç kelebek aðlar
Kaç kelebek dayanýr...
Kaç binanýn çatýsý söküp götürülür?
Bildin mi ?
Çatýsýz kaldým...
Sensiz kaldým...
Aðlayan kelebekler de yas tuttum
Unutma sevdiðim
Kelebekler de aðlar, Yüreðim!..
Bir kýþ edasý var üzerimde
Dedim ya ben kara parçasýyým
Üzerimdeki kar üþütüyor beni..
Hani diyorum, bi’ gelsen?
Bu kýþ bitse..
Baharý dört gözle bekleyen koza...
Yaðmurla eriyen kar...
Özledim diyorum yahu..
Kelebekler de aðlar...
Ben de aðlarým, sorun yok
Sorun yokta, özledim
Özledim, Yüreðim!..
Týpký, tomurcuk açan çiçeðin, güneþini hasretle bekler gibi...
Bebeðin; annesinin sesini duyunca, çýrpýnarak ellerini sallayarak çýðlýk atýþý gibi...
Rüya da kahkaha atan çocuðun, dünyaya mutluluðun var olduðunu hissettiriþi gibi...
Yarýn, sevgililer günüymüþ duydun mu?
Dünyadaki bütün çiçekleri sana armaðan ettim..
Gökyüzündeki bütün yýldýzlarý, senin gözlerine feda ettim
Tüm böcekleri uyandýrýp sana dua ettim
Yaðmurlarý, gözyaþlarýmla karýþtýrýp kaybettim..
Limana gelen bütün gemileri, sen yanýmda yoksun diye batýrdým.
Aðlayan bebeklere, senin yüreðini hissettirerek uyuttum.
Kelebekleri de ben aðlattým..
Ýnsan sevince biraz bencil oluyor belki, ama ruhu bir kuþ tüyü kadar duyarlý oluyor...
Biraz yakýyor.. biraz su serpiyor...
Mesela sen bende hep bir su oldun,
Ben sen de hep bir ateþ...
Hani bi sesini duysam...
Sanki bahar da çiçeklerin kokusu, genzimi yakar gibi yaksa(n)
Hiç adýný bile duyulmayan bi enstürman ruhumu abad ile kayýrsa.
Her günümü, bin gün gibi yaþasam...
Yine böyle sayýklasam ismini, ölüm döþeyimde ve sonra Kelime-i Þehadet getirsem...
Uyandýðýmda sana sarýlsam...
Dünyada alamadýðým kokunu, cennette alsam mesela...
Unutmadan söyleyeyim
Seni çook özledim...
Seni çok ama çook seviyorum
Þubatta yarýlandý deðil mi Yüreðim.!?
Eskiden uzun haftalar aylar kar altýnda kalýrdý toprak
Eskilerden aþklar can alýcý acýyla yaþanýrdý
Ya duymadýðýmýz aþýklar ?
Mesela kimsenin bilmediði biz.
Susamýyorum bu gece..
Hangi gece?
Saat sabahýn üç’ü
Saat gönlüme pusu atmýþ...
Uyutmuyor piyanonun sesi, kulaklarýmda çýnlaym gerilen Kemanýn uðultusu
Ruhumda senin sesin
Gözlerimin önüne hayalin düþüyor saniye saniye...
Ah ben düþüyorum yere..
Ah... ah.. Yüreðim..
.
.
.
Sükûnet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.