Hevi
Gülüþümün kýrginlýðýndan tut
Yaðmur yað bana
Büyüsün papatyalarý ilkbaharýmýn...
Gölgem sýðsýn istiyorum
Papatya yapraðýna
Cezaya dönmeden sevgi cümleleri kalbimde
Halkalansýn istiyorum yapraklar kirpiklerimde
Üþümek zor zira gördüðüm suretlerden!
Kirpiklerimin ucunda alaca bir tan
Kalabalýk kibirli
Bana yabancý
Onu göðe taþýyan bendim oysa
Herkesle eþ bir yalan iþte
Yalan iþte boyalý dudaðýnda geçmiþin
Soluklanmalýyým hevi
Ýnsan acýya nasýl dönüþür
Bu dokunaklý solgun þarkýlar kandil tutarken
Öðrendim
Gamzemin kýyýsýndan uçunca serçe kuþlarý
Pencereler hevi
Pencereler gülümsemiyor güneþe
Yýldýzlar düþmüyor sesimden
Sesim daraðacý cümleler dolu
Sesim ürperiþ
Sesim korku
Sesim binlerce yanýt beklediðim soru
Aaah hevi
Kendi kalbine damla damla incinen bencilliðim
Zihinimin yorgunluðundan öpedursun aynalar
Unutmanýn alfabesini arýyorum
Sustuklarýmý o alfabeye sýðdýrýp
Sonra puhu kuþlarinýn merhamet þakýyan kanatlarina býrakacaktým
Yüzümü çerçevelere dönüp
Çocukluðumun sesiyle
Gölgemi masallara serpecektim
Öpsenize diyecektim
Yalnizlýðýn sessiz harflerinden
Öpsenize dilsiz duasýndan gozlerimin
O zaman iste o zaman
Arýnýr belki göðsümde doðan ilkbahar...
Hazal Karadað