Gözlerinde yabancý, Yüreðinde misafir olduðum, Uzaklara raðmen sýcaklýðýný hiç eksiltmeyen bir annenin koynundan çýkýp geldim Sýrtýnda yýllarýn verdiði özlem yorgunluðu ve diline bir türlü getiremediði o eþsiz sevgi… yýllar sonra gözlerimi açtýðým geçici sabahlardan sabýrsýzlýkla kalkýp Gözlerimi kapatacaðým kalýcý gecelere doðru huzurla yürürken Yüreðimden bir nehir gibi akan gözyaþlarýmý elimde tutamamanýn aðýrlýðý altýnda ezildim… Kendimi dinledim. Kalbimi. Ýlk defa herkese deðil; yalnýzca kendi kalbime dürüst oldum. Þakaðýma dayadýðým geç kalmýþ tüm sorular En çok benim kalbimi daðladý. Bazý acýlarýn dili bende de yokmuþ Anladým…
29.02.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vuslat Dursun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.