Sensin Dermanım

Tadý yok hayatýn, bana dar þehir,
Gönül hissiz, hasta, her aným çile.
Mevsimler deðiþti, baharlar zehir,
Bülbül sessiz, yasta, zâr eder güle.

Baðlantýlar kopmuþ, gelmiyor selam,
Kaðýda darýlmýþ, yazmýyor kalem,
Þen dilim lâl olmuþ, sýzmýyor kelam;
Bu can neden sustu, sor hâlim hele!

Solladým Kerem’i, Kays’tan derbeder,
Eyledim ömrümü, büsbütün heder,
Sorarým güler mi, bir tek gün kader?
Dostlar bile küstü, sýr düþtü dile.

Kaybettim izini, adresin nerde?
Zay ettim gözümü, iniyor perde,
Ay tenin, zülfüne, birazcýk sür de;
Baktýn meltem esti, ver kokun yele!

Gurbet çok insaný, ateþe salmýþ,
Gidende ne huzur, ne neþe kalmýþ,
Sonunda bileti, dönüþe almýþ;
Çýkýp gel yâr postu, ser bizim ele!

Sol yerde, daðlayan, közümü söndür,
Hovarda, çaðlayan, sýzýmý dindir,
Duvarda aðlayan, sazýmý indir;
Yine efkar bastý, vur dertli tele!

Sevdamýn kirmaný, harmaný sensin,
Gönlümün gümaný, fermaný sensin,
Canýmýn cananý, dermaný sensin;
Doktor yaram kesti, sar elin ile!

19.04.2020
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: