ISTIRABIN KÖKENİNE İÇSEL YOLCULUK

görünürde hiç anlam yoktu baþta
sonra bakýþlarý yüzüme deðdi
yüzüm saygýnlýk kazandý

o yüzle kýsabiliyorum kederin sesini
o yüzle gülümseyebiliyorum herkese sokakta yürürken
bir trene merhaba diyorum, seviniyor
renklerin yurduna gidiyordur belki o tren
belki de yoðun bakýma alýnmýþ aþklarý taþýyordur

koþuyorum hiç yenilmemiþ gibi yüzümdeki saygýnlýkla
hayretle bakýyor ardýmdan uyuyan bir ülke
kaybediþ merkezlerinin yanýndan geçiyorum
görüyorum hiç boþ durmamýþ akýl tutulmasý
oldukça kalabalýk piyon deðiþ tokuþu töreni
gülüþüp resim çektiriyorlar çürüyüþü onaylayanlar
ve yine her zamanki gibi sabýrla
daðýnýk bir umudu yontuyor proletarya

hatýrlýyorum, ah hatýrlamak!
hafýzanýn aðrýyan diþi
amatörce bir acý çekme yöntemi
camdan bir kente taþlarýn yaðmasýdýr hatýrlamak

kural dolu çantalarýyla gelmiþlerdi
iman (!) dolu göðüsleriyle
yüce kinleri, kum dolu gözleri
cihatlarý, çölleri ve kaoslarý
hepsini çýkarýp etrafa saçmýþlardý
hatýrlýyorum; gözkapaklarým çökmüþtü çamurdan

düþ kaçakçýlýðý yaparak dindiriyorum anýmsamayý
gerçeküstünü kullanýyorum katlanmak için barbarlar devrine
yere düþen sözcükleri kaldýrýyorum
iyileþmeyen bir yapraðý kaldýrýr gibi
onlara ruhsatsýz anlamlar yüklüyorum
bazen ne yapsam da engelleyemiyorum tiksintiyi
tiksintiyi bir gökdelen yapýp önlerine koyuyor hafýzam
gözlerini alamýyorlar ondan

ýstýrabýn kökenine içsel bir yolculuk olsa da benimkisi
günün sonunda ona dönüyorum yeniden
kuþlarýn duraðýnda bekleyen sevgiliye
sarýlýyorum ona devrime ve isyana sarýlýr gibi
sarýlýyorum çürümenin kokusunu unutana kadar
sarýlýyorum, kollarým saygýnlýk kazanýyor



Sosyal Medyada Paylaşın: