MÜLTECİ GÖLGELER(Selma Pekşen)

Þahitsiz sevdalarýn hüznünü yaþýyorum,
Buruk dünlerimden kalma düþler kucaðýmda,
Gaflet uykusuna uyutmaya çalýþýyorum.
Sonra;
Kan damlýyor gecenin koynuna,
Vakit kaybediyor gece, meçhul saatlerde.
Vakit kaybýndan ölüyor bir gece…
Afakýna piþman bir güneþ doðuyor sabaha,
Sabahlar kahroluyor.
Azar azar azalýyorken ben, her güne.

Yediverenlere inat,
Sarmaþýklarýn kollarý dolanýyor belime,
Ve kaþlarýný çatýyor, bir hercai menekþe.
Sevdanýn rengi soluyor yüreðimde…
Derken,
Sukutun yangýnýnda kavruluyor gözlerimiz,
Yine de susuyoruz gözlerimizi kör edercesine.
Yine de susuyor yüreðimiz,
Bir damla su diyor sessizce…
Bir damla suydu, böyle göle döndürülen.
Þimdi,
Damarlarýmýzda donup kalan kan gibi,
Pýhtýlaþmýþ, aþkýmýzý besleyen nehirler.

Esen poyrazlar döküyor yüzümdeki handeleri,
Dökülüyorum yaprak gibi gün dönümünde.
Gün dönümü baþlýyor iþte,
Kayboluyorum kararsýz dönenceler içinde.
Yokluðumun el ilanlarýný daðýtýyorum dikenlere,
Gördüðünüz yerde kanatýn ellerimi…
Ardýndan bir sayfa açýyorum defterimde.
Tek kurþunla vuruyorum geçmiþimi,
Ve geçmiþine sövüyorum þahitsiz sevdalarýn.

Mülteci geçen yýllara inat,
Müebbet bir aþkýn gölgesine sýðýnýyorum.
Adým adým uzaklaþýyorum senden.
Yusuf oluyorum nefsine hükmeden, Züleyha’dan kaçarken,
Karacaoðlan türküler söylüyor yeni aþkýma,
Fuzuli þiirler okuyor kulaðýma,
Ve Kevserler içiyoruz Tuba dallarýnýn altýnda.

Artýk ben,
Yeniden doðmanýn cesaretindeyim.
Bin kere ölmeme raðmen, milyon kez dirilmekteyim.
Berrak dualar serpiþtiriyorum her vakte,
Beþ vakitte kul olmanýn yücesindeyim.
Þahitsiz sevdalarýn hüznünü silerken bir kalemde,
Müebbet bir aþkýn gölgesindeyim…
SELMA PEKÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın: