Dünyayý bir han sanan insan; Çalýp-çýrpýp zengin olduðun zaman, kapayacaksýn bir gün gözlerini! Açýkken ne gördün ki? Birkaç metre kefene sarýlýp-çýplak çektip-gideceksin rahat. „Yaþam“ dediðinsenin bu mu ki hey, Dingil Bey?
Yaþarken durmadan týkalýolan kulaklarýn, yalan söyleyen aðzýn soramayacak o zaman böyle bir soruyu, çünki içi þimdi kara toprakla dolu; „Kim yarattý bu naleti, Rusya’mý-Amerika’mý-Çin mi, hangisi doða’ya kattý hile? Bir yüzükle; Lüks-refah-rant uðruna zengin olayým diye Korana‘mý acaba gemicik satýn aldý, tasaruf edilmeyen itibarla, Korana mý çalýþtý-ama-çaldý?“
Durmadan aldanýp-aldatýldýysa eðer bu baþýmýzdaki deðer, bu kendine yontan keser niçin düþünmedi hiç ki; Birlikteliði, mutluluðu, sevmeyi? Cevabý þöyleymiþ meðer; “ Ben akýllý bir insaným yaþarým kendimce rahat, düþünmedikçe varým olmam salgýnla muhattap, baþkalarýný suçlarým, aramam çözümü fakat.“ Bumu senin hey hakkettiðin hakikat, Dingil Bey?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.