Benim derimin puluda yaþ, suyumun tadý ise tuzlu, yemem ben sunduðunu, oltadanki yemi arkadaþ!
Sen git baþka sularda dene, benden aptalýný ara! Aldandýk diye birkaç kere yinemi kanayým sana?
Duydum ki kara-topraðýnda çýkmýþ bir “Korana” belasý, yalan eken talanla er-geç biçer hasatý!
Mevla’m için aldýðýn günah deðilmiþ çaldýðýn; Madem çaldýn yazýn saz þimdide oyna biraz!(*)
(*) Antik yunan Þairi Ezop ile Fransýz yazar La Fontaine’nin “cýr-cýr böceði ile karýnca” öyküsünden. ÝSTANBUL PEMBE dizeleri hayvanlar için yazýlmýþtýr, Hayvanlarýn dýþýnda hiçkimsenin asla-ve-asla alýnmaya haklarý yoktur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.