KORLAR İÇİNDE

Karakýþ ortasý, buz gibi hava,
Ben ise yanarým korlar içinde.
Tabipler, ilaçlar olmadý deva,
Hayalin belirir nurlar içinde.

Üstüme çöküyor karabasanlar,
Anlatmaya yetmez diller, lisanlar,
Halimi bilemez öfke kusanlar,
Kolaylýk ararým zorlar içinde.

Dolaþtým peþinde, sanki gölgenim,
Soðuktan kavruldu büsbütün tenim,
Anlamsýz sevdanýn mes’ulü benim,
Dönüp duruyorum karlar içinde.

Cefadan haz alýr, sevdayý tadan,
Gönlü yansa bile; görünür þadan,
Sevenin halinden anlamaz nadan,
Ne âlemler vardýr sýrlar içinde.

Çektikçe çekiyor aþkýn girdabý,
Âþýklar terk etmez asla adabý,
Hem sözleri güzel, hem de hitabý,
Sinem yaralandý hârlar içinde.

Bazen konaklarým, bazen yürürüm,
Canýmý zor taþýr, bazen sürürüm,
Çölün ortasýnda serap görürüm,
Bir tek çiçek açar kýrlar içinde.

Fýrtýnaya karþý gider, savrulur,
Ateþlere düþer; yanar, kavrulur,
Seven sevdiðini mutlaka bulur,
Ýstersen saklansýn surlar içinde.


Sabri Koca




*þadan: sevinçli, neþeli
*nadan: cahil, görgüsüz
*hâr: diken
Sosyal Medyada Paylaşın: