Kurumuþ bir çiçeði incitmeden kokladým, Eskimiþ bir sandýkta sýrlarýmý sakladým, Bazen üstünü silip, ara sýra yokladým, Yüzüm asla gülmedi, kýrdýðýn günden beri.
Kararmýþ gönüllere muhabbet gülü diktim, Çoðu görmeden geçti, ben ise sevgi ektim, Yârdan gelen çileyi bazen sineye çektim, Ne gözyaþým kurudu, ne de alnýmýn teri.
Daðlarý, sahralarý boþ yere dolaþmýþým, Vefasýz biri için kimlerle dalaþmýþým, Zamansýz gidiþlere sayende alýþmýþtým! Görebilirsen eðer, yüreðim yangýn yeri.
Verdiðin bir ümidi her zaman kalktýn baþa, Sana olan bu sevdam gördüm ki gitti boþa, Pamuk gibi yüreðim sonunda döndü taþa, Yýllanmýþ sevdalarýn olmuþum kadim piri.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.