SEVDAN YORDU KALBİMİ

Hissiyat seninle uyandý derin uykusundan
Ruhumun mahzenlerine düþtü yorgun ve ölgün gölgen
Bir çýnar altýna gömdüm senden arda kalan yýpranan hatýralarýn kýrýntýlarýný
Bana ayaða kalkmasýný, ayakta kalmasýný sen öðrettin ey güzel þehir!...
Umut saðanaklarý altýnda bekleþirken yine üþür mü masmavi koylarýn?
Zarafetin yine her gece kýskandýrýr mý ayýn on dördünü?

Yaðmur yýkar zamanýn kirlenen saçaklarýný
Rüzgâr daðýtýr seherlerde dört bir yana lüle lüle saçlarýný
Üþütür zemheriler, buz keser sana ve zamana dair duygularýmý
Balýkçýlar sevgi denizlerine açýlýr umut takalarýyla
Gece vakti bir tutam tebessüm, bir buket sevgi götürürler yuvalarýna
Rýhtýmdan, ufuklarý saran karanlýða ýþýk taþýrlar

Umutlar yeþerir þimdi yürek tarlalarýnda
Çaresizliklerim, kýrgýnlýklarým, korkularým topraðýna gömülür
Maziden hâle akan umut çeþmelerinden doldururum gönül tasýmý
Akçaabat kokar düþlerim, ýsýtýr içimi senden kalan gülüþlerim
Kelimeler kifayetsiz kalýr güzelliðini tasvir etmede
Yârsýn, bir güzel diyarsýn gönül gözümde

Yorgun akþamüstlerinde elimden tutan þehir!...
Sen ve ben; hayatýn yularýný sýkýca kavrayan süvariler gibiyiz
Hüzün kuþanan çerileriz ayrýlýklarýn þafaðýnda
Gönül sermayesini yüklemiþiz gayri ecel atlarýna
Düþlerin bataðýna saplanýp kalýyor umutlarýmýz
Deniz gözlü, tatlý sözlü, ay yüzlü, bahar kokulu þehir!...

Büyüsü bozuldu Kaf Daðý’na aþýrdýðýmýz masallarýn
Sen Leyla’sýn ben Mecnun, topraðýn sevda çölü
Kadim zamanlarda kaldý denizlerin kalbine gömdüðümüz hayaller…
Sen ki çöldeki su deðerindesin, son nefesimde soluduðum hava…
Hüzzam þarkýlar ayaklanýr, isyana durur gece yarýlarýnda
Kýyama kalkar þehrin düne bakan munis ve berrak yüzü

Bir türkü tuttururum mendireðin koynunda
Deniz kokusu sarar sabahlarýmý, büyüdükçe büyür hasretin kollarýmda
Sana dair sancýlarým, vuslat nöbetlerim tekerrür edince
Gözyaþlarýmý içime akýtýrým gurbet akþamlarýnda
Bir sigara sararým taze Akçaabat tütününden
Düþümde Pulathane’yi görmek için sýmsýký kaparým gözlerimi

Uþaklarýn topraða diz vuruþu titretir gönül tellerimizi
Orta Mahalle’de ahþabýn saltanatý direnir zamanýn soðuk metal yüzüne
Köfteler sevgiyle yoðrulur, nefasetle sunulur nezih sofralarda
Sargana’dan duyulur kýlýçlarýn gök kubbede yankýlanan þakýrtýsý
Baþlar kelebeklerin coþkusu, efsunlu bahar gelir yaylalara
Her dem Akçaabat’tan kaçar Akçaabat’a sýðýnýrým ben…

M..NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: