Bu sahilde, güz akþamlaýnýn süsüydün sen, Ýmbiklerden süzülmüþ bir zerafetle o güzel yüzünde Ellerin avcuma esir düþtüðü zaman. Önce mahcup bir tebessüm o gül yapraðý dudaklarýnda Ve pembe yanaklarýnda nar çiçekleri açardý, Sonra arzu, kor gibi yanardý dudaklarýnda, ellerinde, Sevgi gülerdi, umut ýþýrdý þebnem þebnem yeþil gözlerince; Sararan yapraklara yeniden hayat verircesine...
Þimdi yoksun, yollar ýssýz sahil mahzun Ve öksüz kalmýþ bu yürek Ve solgun duruyor güz güllerim, Nasýl özlüyor ellerini bilsen Sensiz kalmýþ ellerim
Rengi, nar kabuklarýna düþmüþ güz akþamlarý Kýzýl hüzünler yaðdýrýr yüreðime Ve içimde bir buhurdanlýktan tütüp tüm dünyamý kaplar Hüzün rengi bir duman, Sararmýþ yapraklara akþam güneþi vurduðu zaman...
Ünal Beþkese
CEVAP VER
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.