Nemrut ki Tanrýyým ben diyordu Kullarýmýn ve yeryüzünün tanrýsý Büyükleniyordu Harran’ýn Tanrýsý Nemrut Bilmiyordu Allah onu nasýl getirmiþti dünyaya Unutmuþtu Unutturmuþtu lakin Allah açýk etti bu sýrrý Nemrut demiþti kim hatýrlatýrsa Bu olayý vallahi vururum kellesini Ve yapmýþtý dediðini Kim biliyorduysa o günleri Ödemiþti bedelini vererek zavallý kellesini Kellesini vermiþti biçareler Bildikleri bir olay yüzünden Bir hiç yüzünden Alt tarafý babasýz bir piç yüzünden O unutmuþtu babasýzlýðýný unutturmuþtu herkese Zorbalýkla Kan dökücülükle sindirmiþti herkesi despotlukla Despotlukla inim inim inletmiþti herkesi Bir de tanrýlýðýný ilan etmiþti üstüne üstlük Zavallý nereden gelip nereye gittiðini unutarak Ve unutturarak herkese Ýþte biz de þimdi açýða çýkaracaðýz bu hadiseyi Allah’ýn faþ ettiði bu sýrrý peygamberleriyle
Raviyan-ý ahbar nakilan-ý asar diye baþlayalým söze Ýþbu Nemrut denen nam kiþi kendini Tanrý sanan Bir veledi zina idi annesi utancýndan Karnýnda bu zavallý veled-i zina bindi bir gemiye Gemi battý denizin ortasýnda onun zulüm eserinden Nemrudun zulmü ezel ebed eskiydi Ta ana karnýndayken de ne olacaðý belliydi Gemi parçalandý da dalgalarýn etkisiyle Battý gitti denizin dibine Bir parçasý kaldý koca geminin deniz üstünde Ve o parçanýn üstünde bir kadýn hamile Hamlettiði de Nemrut nam firavun kiþiydi ’Geleceðin kara gözlü zalimlerindendi’ Zalimlerin baþý olacak kiþi Nemrut Ve annesi doðurdu onu o tahta parçasýnda O tahta parçasýnda doðurdu onu ve öldü susuzluktan Acýdan ve kan kaybýndan Sebebi þimdi bizce meçhul bir olaydan Ama aklýn yolu bir Bir hamile bu halde nasýl hayatta kalabilir Ve Ölecekse hangi sebepten ölebilir Burasý çok önemli deðil Önemli olan bu çocuðun Nasýl kurtulduðu bu ortamdan Nasýl yaþadýðý ve nasýl bu makamlara týrmanýp Kendini bir þey zannettiðidir:
Dalgalar vurup dururken anne Düþüp boylarken denizin dibini Kurtulur bu bizim Nemrut beyefendi NemrutCuk Dalgalar vura vura O kalas parçasýna Kalas parçasý varýr kýyýya Kýyýda görenler bu durumu Sahip çýkarlar bu melun kurtçuða Nemrutçuða El üstünde tutarlar onu Büyütürler En güzel ve deðerli yiyeceklerle Kuþ sütüyle beslerler onu büyütürler Sonra ne mi olur O týrmana týrmana en yüksek makamlarý Ulaþýr en yüce makama Hükümdarlýða Ýlan ediverir tanrýlýðýný Ýþte böyleyken böyle Nemrut’un tanrýlýðý böyle baþlar ve biter daha hazin bir þekilde
Þimdi bize düþen bu hazin baþlangýcýn Daha hazin sonucunu anlatmak Anlatamazsak bu kalemi kýrmak
Ne oldu sonra Ýbrahimler savaþan Nemrut savaþa savaþa yenildi Kurban etmek istedi Allah’a Kabul etmedi Ýbrahim Onun peygamberliðine inanmadýkça Ve vurmadýkça yere devirmedikçe putlarý Yýkmadýk çaput haneyi Allah’ýn evine çevirmedikçe mabetleri Dini Allah’ýn dini olarak kabul etmedikçe Ve kendini fakir aciz bir kul olarak görmedikçe Halkýnýn üstünden zulüm ayaðýný çekmedikçe Kabul olmaz olmayacak hiçbir zaman yalancýktan kurban Yaklaþtýrmaz Allah’a Uzaklaþtýrýr aksine Nasýl ki inanmadýðý halde Ýnanýr görünmek makbul deðil Müslümanlýk sayýlmaz Münafýklýktýr Aynen öyle Zulme Ýslam kýlýfý giydirmekle zulüm Zulüm olmaktan çýkmaz çýkamayacak Böyle bir iman Allah tarafýndan kabul olunmadý Kabul olunamaz Ýbrahim de kabul etmedi edemezdi tabii Böyle bir imaný Allah hiç kabul etmez etmeyecek hiçbir zaman Öyle olsa Zalim olurdu Allah Zalimlerin yardýmcýsý olurdu Bu olamaz Allah zulme razý deðil Olamaz Allah’ýn dini zulüm için deðil Adalet içindir Adalet ve hak hâkim olsun diyedir Yeryüzüne Kimse kimseyi ezmesin diye gönderilir peygamberler Allah adildir adaleti emreder Kýzdý köpürdü bu cevabý alýnca Önce kovduðu Ýbrahim ve inananlarýna Sonradan engel olmak istedi Koþturdu askerlerini onlarýn ardý sýra Musa’nýn ardýndan kovalayan Firavun gibi Bu zavallý Firavun soyu hep ayný Gidin dedi bizim dili konuþan herkesi Yakalayýn ve getirin hepsini öldüreyim Ölüme susadým ben ölümlere Kurbanýmý kabul etmeyin Allah’ýn müminlerinin ölümlerini Görmek istiyorum ben Derken Nemrut öfkesinden hastalandý Bir sivrisinek girdi burnundan Beynine Beyninde kazan kaldýrdý Nemrut adamlar tuttu onu sustursunlar diye Onu susturmak için Kafasýna vursunlar diye Vurdukça vurdular onun emriyle acýsýný dindirmek için Dindiremediler Vurdular durdular Nemrut korkunç iþkenceler içinde Can verdi ve geberdi Ben Allah’ým diye diye Ben Allah’ýnýzým sizin Sizin en büyük tanrýnýzým ben Ýbrahim’e inanmayýn Dedi ve korkunç bir çýðlýkla geberdi Geberecek bütün zalimler ayný leþ ölümleriyle Ve gidecekler cehenneme Zalimler için yaþasýn cehennem
13,04,15 Ahmet KEMAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.