Na tamam

hep mi eksiðim çýktýðým yola
aþka
ve sana...


uyurken dünya ben aðlýyorum aleme
alemim ya


âh! sevdam kalbime Araf
daðlar misali sýrtýmda kambur
acýsý...


..gece çýkan kasýrgayla
kaburgalarýmýn üstüne oturmuþ yumruk
aðrýsý geçmeyen Aðrý’ma
aðlasam hýçkýra hýçkýra


gurbet içime çekilen kýlýç
sýlaya aðýt
doðduðum güne isyan!


bitmeyen zemherinin
içli içli aðlayan çýplak ayaklý çocuðu,
göðsümde büyüyen yalnýzlýk


zihnimi kemiren varoluþ sorgusu ve yar çýkmazý


âh, șu gölgeler
inler cinler toplanmýș
geldiði gibi tasýný taraðýný toplayýp gitmiyorlar

sevgili sevgilim,
hiç yoktan bir sevinç
deðip yarama sýzlatýyor


þair dilinin kývraklýðýnda inandýrýlmýþken aþka
kayýp gidiyor gamzelerimde yaðmur
ve
șýmartýlmamýș çocukluðum


âh, bu rüyalarýn azizliði
beni sana aciz kýlan anýlar kadar suçlu

karanlýðýn koyusunda
þafaðýn söküðündeyim


Kafka’nýn Milena’ya son mektubu kadar kayýbým kendime
ki; kayýtsýz dünyaya

nazým geçmiyor Nazým’a
yüreðine sýðdýrdýðý sevdalar kadar
inanýyorum iþte aþka ve sana!


sude nur haylazca

Sosyal Medyada Paylaşın: