EL GÜLÜM

Vurulmuþtu garip gönlüm bir güle,
Soldu gülüm sardý acý dikeni,
Figanýmla döndüm yetim bülbüle,
Duymaz oldu ötüp de yaþ dökeni.

Sanýrdým ki nakýþýnda oyayým,
Ýþlediði her bir renkten boyayým,
Þu kalbime derdim yarýp koyayým,
O yüreði görmez þimdi sökeni.

Yapraðýna çiçeðine dadandým,
Hasretinin hançeriyle budandým,
Aðlayarak aramaya utandým,
Ocaðýma bilmez incir dikeni.

Yandý çýram ateþiyle kavruldum,
Küle dönüp yeli ile savruldum,
Cennetinden cehenneme devroldum,
Bilmiyor ki ettiðini çekeni.

Unutulsa bile onda ezeli,
Bendeki o bahar dökmez gazeli,
Olsa da Hazar’da yýllar yüzeli,
Unutmam üstüme binip çökeni.

Severken yüzüme dökülen saçý,
Ýçimde yýllarca katlanan acý,
Düþmez ki baþýmdan o aþkýn taçý,
Bilmez ki tacýyla sevda ekeni.

Yüzümdeki salkým saçak tel gülüm,
Nasýl olur döner bana el gülüm?
Yeter unuttuðun hadi gel gülüm,
Hatýrla önünde boyun bükeni.
Sosyal Medyada Paylaşın: