gecenin dehlizlerinde yitirdim özlemlerimi yýldýzlar yine göz kýrparken yalnýzlýðýma yine fark etmeden gecenin koynunda uyumuþum; dün gecede yarýnsýz düþlerde kaybolmuþum.
þimdi biot solunumu ile can çekiþirken gece bir deli rüzgar dolar ciðerlerime; ben bu gecenin zorunlu konakçýsýyým yarýna ulaþmasý için þiirler yazarým.
sonra en can acýtýcý kelimeleri seçtim þiirlerime can acýrsa can dayanýrsa ölmez! oysa giderek derinliði azalýrken nefesi gecenin ben gecenin zorunlu konakçýsý; suyu çekilmiþ nehir balýðý gibi soluksuz kalýyorum.
yarýn; uzaðýnda olduðum þehrin yakýnýnda yakýnýnda olduðum þehrin uzaðýnda... þimdi en uzak nokta bana: yarýn...
sonra can acýtýcý kelimeleri sildim dizelerimden derken giderek derinliði artarken nefesi gecenin ben gecenin zorunlu konakçýsý derinlerde vurgun yiyen dalgýç gibi kanýyorum...
ben gecenin zorunlu konakçýsýyým yarýna ulaþmayacak þiirler yazýyorum...
Ufuk Bayraktar 06.07.08 Antakya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dr. Ufuk Bayraktar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.