öksüz çocuklarým oldu benim hem ana hem de baba olmaya çalýþrken ne bir ana, ne bir baba... iki yarým bir araya gelince bir bütün olmuyormuþ her zaman, anladým.
bir eþkiya kadar zalim dilenci kadar zavallýyým þimdi...
tutundum yalnýzlýðýma yutkundum acýlarý sonunda içim yandý, yandým. bir’den bir çýkýnca sýfýr kalmýyormuþ her zaman, anladým.
bir kuþ kadar hafif kurþun kadar aðýrým þimdi...
ve yumdum gözlerimi gökyüzünü bir daha görebilmek bir daha hiç uyanmamak umuduyla...
Ufuk Bayraktar 18.02.2009; Bitlis
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dr. Ufuk Bayraktar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.