sabaha az vakit kalmýþtý ve güneþ soðuk bir düþten uyandýracaktý
bir serçenin tedirgin soluðunda hissetti acýyý ta derinden ve her tedirgin kanat çýrpýþý ayný yerde soluksuz býraktý onu, gidecek hiç bir yer yoktu ve her yol yalnýzlýða çýkýyordu...
ki doðuþtan hissetti yüreðinde yalnýzlýðýn bestesini yýðýnlarýn alkýþlarýyla besledi, büyüttü
sabahý az vakit geçmiþti ve güneþ selam durmuþtu dünyaya
yarým kalmýþ bir beste takýlmýþtý gagasýna ve bir keman eþlik ediyordu þarkýsýna; ince bir sýzý iþlenir þimdi yüreðe ve iliþir usulca yanýbaþýna güneþ de biliyordu aslýnda her sabah yeni bir yalnýzlýðý uyandýrýrdýðýný
ki yüreðinde besleyip büyüttüðü o koca sevdanýn yokluðu koskoca bir oyuktu.
geceye az vakit kaldý þimdilik hoþçakal yalnýzlýðým
Ufuk Bayraktar 19.07.2008, Bitlis
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dr. Ufuk Bayraktar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.