ÖLÜM AĞLAR

Vakit hazan vaktidir bahçem sararýp solmuþ
Bülbülü ahu zarda gördükçe gülüm aðlar.
Emir haktan neylersin, ömrün vadesi dolmuþ
Azrail etrafýmý ördükçe ölüm aðlar.

Hissediyorum artýk kapým çaldý çalacak
Biliyorum bu gelen son misafir olacak
Çýkýp gittikten sonra her yer hüzün dolacak
Ellerim pencereye vardýkça tülüm aðlar.

Rüzgar gibi üstümden gelip geçti seneler
Gençliðimi ok gibi delip geçti seneler
Ömrümü bin pareye bölüp geçti seneler
Yýllara hesabýný sordukça belim aðlar.

Gözyaþlarýmla her gün kaldýrýmlar ýslanýr
Bir aþk türküsü gelir yüreðime yaslanýr
Ne sazým halden anlar ne mýzrabým uslanýr
Yanýk yanýk içime sardýkça telim aðlar

Yýllar var ki þu göðsüm dertlerime han olmuþ
Daha göçüp gitmeden toz toprak viran olmuþ
Ne derdimden anlayan, ne halim soran olmuþ
Ah çekerek baðrýma vurdukça elim aðlar.

Madem ki sýzýlarým hep anýlardan hasýl
Maziye dönüþüm yok acýlarým muttasýl
Son þiirimi yazdým artýk bitsin bu fasýl
Kifayetsiz cümleler kurdukça dilim aðlar.

Aydýn YÜKSEL-ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: