Bir plak koydular Ýçini oydular Gecenin Bir bilmecenin Kalktýlar aþkla Baktýlar aþkla Yaktýlar ah yaktýlar
Berraktýlar Aktý aktý aktýlar
Ve bir dev ansýzýn Dolaþýp ev ev Almýþtý eline bir kandil
Yakmýþtý alev alev
Çaldý bir kapý Tuttu satrapý
Trakkk Açýldý kapý Yeni bir kurbandý o Aldý onu sýrtlandý o Götürdü yedi Hýmm ne hoþ ne tatlý dedi Sanki bir kuþ kanatlý dedi Ve yutkunarak baktý
Gözlerinde alevler çaktý Gökyüzünde bir þimþek Gökyüzü denli derin
Ne ilk ne son kurbandý Uçuveren bir an herhangi bir andý Herhangi bir kurbandý Eski mi eski bir handý Þimdi kül oldu yandý
Ve dev homurdandý Garip sesler çýkararak Bin yýllýk uykusundan uyandý
Ýlk uyuyan o En son uyunandý o Dev buraya nasýl ulaþtý Ýþler Arap saçýna döndü karýþtý Eni boyu beþ metre on karýþtý Ve birden ansýzýn yani aynaya baktý o Bir tokat çaktý o Kendi kendine Dalaþtý o Savaþtý o Kendi kendiyle Âþýklar kaçýþtý / devi görünce Kurkuyla yarýþtýlar Neden sonra yarýþtýlar Baktýlar bir hayaldi o Gördüler hayal meyaldi o
Baþka bambaþka Olsaydým onun yerinde ben Olabilseydim keþke
Aþkýn bela diyarýnda mihnet kalesinde mahpusluðunun hikâyesidir:
Aþk yaþamýþtý bela diyarýnda Doðar doðmaz açmýþtý gözünü bu dünyada Kurtulamamýþtý bir gün olsun baþý bela vü mihnetten Zavallý büyüdü yalnýz/ Sabretti durdu yalnýz Göðüs gerdi karþý koydu Gün geldi yýkýldý kaldý Gün geldi yeniden koyuldum iþe Girmiþti bu kez zorlu bir iþe
Caný çýkmýþtý yorulmuþtu Sýrt üstü kurulmuþtu Attý bacaklarýný suya Yattý derin bir uykuya Aþk heybesi omzunda ine çýka Yaðmur kar dolu tipi. Bata çýka Batak düz toprak dað taþ
Yürü git arkadaþ yürü git Diye diye Kendi kendine bir bu diyardan Kaçmak hevesiyle. Bir de Ne olursa olsun artýk diye Bir merak saikiyle gidiyordu bela vadisinde Baþýna geleceklerden haberi yoktu Bir an ne oldu nasýl oldu Bir duman bir duman bir duman Kapladý ortalýðý Tam kente gireceði zaman
Ahmet Kemal
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.