AYNA

I-Sanrý

Gönül, sohbetini özlese de miktarýnca
Kalkýp gidiyordu bir elmanýn talibi
Uzunca bir Cuma saatine daðýlan deðerim
Toplanmamak üzere saçýlýyordu mihraba

Çakýlýyordum olduðum yere asfalt rengi
Gittiðimin farkýnda olmadan pejmürde
Alýþveriþler bitsin diye
Biraz hüzünleniyordum.

Kimse yüzümün ardýna bakmýyordu
Kalbimin kilimlerine dokunan siyahi bir ilmeðin
Neden çözülemediðine
Bu karamsarlýk annemden kalmamýþtý bana

Ben gitmiyordum zamanýn üst katlarýna gülerek
Ýnce dokunan bir sadakatle gitmiyordum
Bir nefes daha aldýðýmda sigaramdan
O zaman anlýyordum
Yutkunmanýn ne kadar zor olduðunu

Gönül hep geç kalýyordu doðumlara
Gözlerinde bir parya gibi
Deðersiz olduðumu anladýðýmda
Korkuyordum
Ya beni alfabeden çýkarýp
çekimli bir cümlenin zulmüne býrakýrsa

II-Sancý

Beni sarar mýsýn sevdiðim
Beni alfabenin en kýrmýzý harfine kazýyýp
Sever misin
Ve en önemlisi
Tekrar sen olmam için
Bana aynalar yaratýr mýsýn?


Ahmet Serdar OÐUZ / TOKAT


Sosyal Medyada Paylaşın: