Kendime varmak için, ne çöller aþýyorum... Beynime isyan eden bir yürek taþýyorum. Gülmek, aðlamak kadar yalýn deðil duygular, Ben, sýlamýn baðrýnda, gurbeti yaþýyorum...
Yaþamak, kâh bir tutku, kâh isyan...Tam bir zikzak... Dýþým, bana yabancý, içim, dýþýma uzak... Her doðan gün, her soluk, bana kurulmuþ tuzak, Bir kara delikte mi, nerdeyim, þaþýyorum...
Sýðda yüzen ne görür, derine dalmak gerek, Kaybedip, her kayýptan bir öðüt almak gerek... Var oluþun sýrrýný, gerçeði bulmak gerek Biliyorum, giderek, haddimi aþýyorum.
Kendim, çözemediðim bilmeceler içinde, Sonuca varýlmayan düþünceler içinde... Bir cümle kuramadan, yoz heceler içinde Kayan her yýldýzda ben, sona ulaþýyorum....
Ünal Beþkese (2009)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.