Çalkantýlý denizin kýyýsýyým
Vuruyor yüzüme aheste bir rüzgar
Köpüren sular, kayaymýþým misali yalýyor yüzümü
Öpüþün silinmiyor dudaklarýmdan.
Ruhuma çöken hüznün, parmaklýklar ardýndan bakan mahkum gibi, çaresiz.
Esir düþtüðüm hayalinde yaþatýyor beni, özgürlük düþü kuran yalnýzlýðým.
Yaban ekmek dahi tat veriyor damaðýma, gülüþün gözlerime gark olunca,
Seni sayýklýyor;
Þahidim gaz lambasýndan öte deðil, dilim köhne bir vapurmuþcasýna.
Garip hayallere dalýyor, gözümden dökülen son umut çýrpýnýþýna gebe düþmüþ çýðlýklar atarken yüreðim.
Seni bekliyor umutlarým, son gelen yük gemisinin çýðlýk atan pervanelerin arasýnda,
Ve bir dalga daha yapýþýyor dudaklarýma,
Yine yoksun, poyraza dönen rüzgarýn son ýþýklarýnda.
Ürperiyor, ürpertiyor halatýn gergin bekleyiþi gibi,
Ha koptu, ha kopacak, bedenimin ýssýz kalmýþ, son bekleyiþinde.
Gökyüzü bulutlu, belki de yaðmur yaðacak sabaha
Belki hiç göremeyeceðim, yaðmur düþtüðünde saçlarýma,
Mermi gibi výzýldayacak, yüzüne son defa dokunduðum avucum sýzlayacak, yaðmurla
Belki deniz yükselecek sabaha, yoluna yürüdüðüm bu ayaklar, yok olacak.
Donacaðým, kim bilir...
Ve ben, sadece sana atan yüreðimin duruþuna aðlayacaðým, son defa.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.