Kabir

-az gittik uz gittik evvelden Ahire
ölsek de aþktan
yaþar aðrý
sus,
seni, bana bir tek ölüm baðýþlar-

ben, sana her bahar yeniden geleceðim
gönül evine yayýlacak sevinç
kalbin kalbimin üzerinde alev alev titreyecek

iðde kokusunun yayýldýðý mevsimde
doðanýn masumiyetiyle serpileceðim yürüdüðün yollara
dört yandan saracak sýcaklýðým

ben, sana her bahar mahsun geleceðim
yokuþlarýna aldýrmadan
ve telașesine hayatýn

yüklenip maviyi
göðün gözleriyle
atacaðým kendimi uçurumlardan medcezirlerine

yüzünü göstermek için geceyi bekleyen Kamer misali
atýlacaðým kollarýna aldýrmadan karanlýðýna

gözlerine inen kuþluk uykusunda göz kapaklarýndan kirpik uçlarýna kadar özlemle ineceðim

Güneþ doðdugunda vurup yola hasreti
öðlenle Ýkindi
akþamla yatsý arasýnda hakkaniyetiyle hatrýna gömüleceðim

hatýrlý acýnla göðsümün dokuz boðumunda taþýyacaðým seni
siyahla beyazýn
ateþle suyun birbirine karýþtýðý
tuzla suyu ayrýþtýran kudreti sorgusuz bir aþkla
iðde kokusu yayan mevsimde

sýrra kadem bastýðýnda umut
inancýný yitirmemiș
yüzünü günaha dönmüþ
suyun azizliðine yüz sürmüþ
masallarýn yaþandýðý bir çaðda
aç kollarýný
koynunda ölmeye geleceðim



sude nur haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: