Bu gün

Sert bir rüzgar esiyor bu gün,
vurdukça yýpratýyor bedenimi,
vurdukça kýrýyor kalbimi.
Yüreðim üþüyor,
ellerim titriyor,
gözlerim yaðmur yaðdýrýyor bu gün.

Kimse yok, herkes gitmiþ,
kimse duymuyor sessiz çýðlýklarýmý,
sevenlerimiz gitmiþ, aþklar bitmiþ bu gün.

Öyle bir yalnýzlýk ki,
dört duvar,
ben ve art arda yanan sigaramdan baþka kimse yok bu gün.

Kýyamet sessizliðine bürünmüþ her yer,
þehir ayrýlýk,

caddeler kimsesiz,
sokaklar ýþýksýz,
sýcak içmeyi sevdiðimiz çaylar bile soðuk bu gün.

Doða bile dengesini kaybetmiþ,
yapraklar sarý,
toprak kýrmýzý,
maviler solgun bu gün.

Hangi limana uðrasam yanmýþ,
hangi umuda sýðýnsam karanlýk,
güneþ bile doðmayý unutmuþ bu gün.

Her þey yarým kaldý,
her þeyi yitirdik,
umudu kaybettik,
güveni bitirdik,
umutsuzluða demir aldýk bu gün.

Yaþanmýþ ne varsa bizde kaldý,
aþklar kursaðýmýzda,
sevgiler hayallerde,
yarýnlarý dünde býraktýk bu gün.
Sosyal Medyada Paylaşın: