İMİNEM

Akþam olup dün daðlara düþende;
Sokak kapýsýna çýkardý Ýminem.
Ocaða yemeði vurup aþ piþende;
Tüllerin ardýndan bakardý Ýmine’m

Yeni yetmeydim, daha yirmi yaþýnda.
Üç öðün nöbetteydim sokak baþýnda
Bilmiyorum ne vardý kalem kaþýnda;
Ok olur sinemi yakardý Ýmine’m

Elinde kanaviçe ,dökerdi nurunu,
Reva gördü bana sevdanýn zorunu.
Sen var ya Halime ninenin torunu,
Bilseydi dünyamý yýkardý Ýmine’m

Hanelerden haneye gelin çýkanda;
Amanýn Ýminem bana bakanda.
Sýra ondaydý hani,bekar olanda;
Aðam yollarýmý týkardý Ýmine’m

Baban gördü de;ne gezersin sen dedi,
Üç öðün bu sokaðý ezersin dedi.
Dedim kara koyun kayýptýr gelmedi.
Bahane su olur akardý Ýmine’m

Anama çok derdim ben ,alalým ana;
Oðlum sýraný bekle diyordu bana.
Ana bir yüzük tak ,kurban olam sana,
Duymaz,kulaðýný týkardý Ýmine’m

Pancar tarlasýnda güneþ yanýðýydý.
Þair yüreðimin görgü tanýðýydý.
Ahde vefasýzlýðýn tek sanýðýydý,
Sýrtýma kör býçak sokardý Ýmine’m

Hani ötelerde nazlý nazlý akar ya
Hani ceylanlar suya inmiþ bakar ya
Bahardan nasip alýp cihan kokar ya;
Kýzýl bir gül olup kokardý Ýmine’m

Testiler kýrýlýr adetten diyerek
Saymasýn kendini gurbetten diyerek
Ayrý düþmesin týrnak etten diyerek
Kapýmýza çivi çakardý Ýmine’m

Bohçalar salacaktýk simli sýrmalý
Göynekler alacaktýk gülden armalý
Þamar gibi üst üstüne sormalý
Ellere gidecek ne vardý Ýmine’m




Ýbrahim ÞAÞMA
KARAMAN










Sosyal Medyada Paylaşın: