Yalan doluydu gözleri, Saçlarýnýn dibinde yalanlar gizliydi. Zehirli bir çiçek gibi Günah dökülürdü mâsum bakýþlarýndan, Kalbinde, þeytanlar bir günah müziðine tempo tutardý, Yalan kokardý soluklarý.
Kâkülü, Çocukluðundan deðil, Bizans’ýn meþhur bir kadýnýndan kalma Ve boþuna çekik deðildi gözleri. Bir diþi kedi gibi yatarken kucaðýmda Omzumda pek masum sayýlmazdý týrnaklarý.
Birgün, sakin bakýþlarý gerginleþti, Alt-üst oldu o masum yüz; Ardýndaki günah yüküne Ýsyan etmiþti gözkapaklarý.
O, simsiyah kalbinin altýn boyasý döküldü; Aç bir sýrtlan gibi, önüne gelene saldýrabilirdi Fakat, korkmuþ bir kedi gibi, ardýna bakamadý. Nefretim, zehir edecekti Ýstanbul’u ona; ............... Sessiz kaldý Aksaray sokaklarý...
(1962) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.