Küçük bir çocuktum ben anne
Memenin kokusuyla uyuyan.
Minik parmaklarýmý göðsüne
Kollarýndan düþmemek için geçiren.
Zaman vahþi bir at gibi kiþnedi,
Þaha kalktý. Düþtüm.
Sokaklarý tanýdým.
Ýnsanlarý bir bir.
Kalýnlaþtý derisi parmaklarýmýn.
Artýk o çocuk ben deðilim anne,
Masum!
Günahlarým var,
Sýrtýmda yaþamýn
Acýmasýzlýðýna karþý iþlenen.
Karnýmdaki ipi doðar doðmaz kestiler.
Kokusu yok sütünün damaðýmda.
Parmaklarýmdaki týrnaklar uzadý.
Geçirdim onlarcasýnýn etine,
Etimde týrnaklar onlarca.
Ben o çocuk deðilim anne;
Ama,
Bak gözlerim hâlâ ayný,
Hâlâ seni arayan,
Hâlâ “Býrakma beni!” diyen.
04 Temmuz 2008/ Amman 02. ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TÜRKÇEM ARPAÇAY METHİYE İnsanlık Dünya Hâli Bedevi Ateşi Garip ömrüm İbrahim Ellerim Babamın Evi