CEZBESEL SÖYLEŞİLER(Selma Pekşen)

Ey ahvalimin tek sahibi yüce Mevla!
Zikrini çekerken seherde yusufçuklar,
Acizliðimin senden baþka sýðýnaðý mý var.
Beþ vakitte þaha kalkýyorsa minareler,
El açarcasýna Rahman’ýna,
Pür-u nur doluyken her hali Efendi’min,
Ömrünü vere vere duruyorsa divanýna
Naçar yüreðimin daha tesellisi mi var.

Ey hikmetine fikrimin dar gelen acizliði!
Bir damla cünübe can veren erdem,
Nasýl ki dürülü bir tomurcukken,
Açýlýr semaya doðru maðrur bir gül,
Sessiz nidalarla savurur kokusunu elvana.
Öylesine halvet olup niyazlarýmla,
Medet Ya Rab!
Medet cürümüme haykýrýþlarý yollarým gaybýna.
Sonra;
Haþrolur binlerce ebrar nidalarýyla.
Doksan dokuz kez atar yüreðim þah damarýmda.
Derken;
Huþu içinde bir þua belirir omuzlarýmda
Selametle kabullenir selamýmý;
‘’Esselamün Aleyküm ve Rahmatullah’’
Tevhidin dile gelir salâvatlarla…
Açýlýr tüm kapýlar’’Rahman ve Rahim’’adýnla.

Ey kudretine sýðýndýðým yar!
Fecr-ime sýðmayan aydýnlýk,
Muaþeretinde tecelli ettiði gün sýratýn,
Nasýl devrilmiþse koca devran bir nefeste,
Öylece devrilmeden ve eðilmeden,
Adabýma hayâ etmeden,
Göðsüme inþirah veren bir imanla,
Nuruna bakabilme cesareti ver…
SELMA PEKÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın: