Melankoli
Yokluðunun duvarýna mevsim asmalý aðaçlar inerken
Öyle sessiz ve savruk ki yapraklar
Sukut incisinde dökülüp
Bir sokaktan bir sokaða karýþýyorlar.
-ben uyurken mi içeriye giriyordu uzun karanlýk-
Uçuruma giz büyüyen kapý aralýðý çocuðun geçmiþiyiz
Kaybolan uçurtmalarýn bulut yüzlü mavisine gül gözleriyle bakýp
Yaþýný silmek resimlerin..
Bahçelerle üzeri kapatýlan boþluðun melankolik halinde
içinden geçenleri anlat bana
Suretimizin baþýnda bir avluda
Terli þehri dinliyorum
Rüzgar cibinliði altýnda Ilýman gün
Soluyup soluyup ruhumu üflüyor uzaklara
Bir hayli çok yaþýyorum
Bir hayli çogalarak beynimdeki seslere
Birþey istiyordum
Birþey iþitiyordum
Birþey karanlýða bakan gözlerine..
Düþ ve uyan avuçlarýma
Söz ekini sýçramasý boy,boyumca
Yaðmur desen ayný aþkla raks
Herþey kendi çizgisinde
Bense kýpkýzýl
Seni,
Pencerende papatyalarla da hatýrlýyorum
Seni,
Büzülen dudaðýmýn kýz kulesinde
Kaç kez öptüysem özlemek denen sancýnýn yarasýndan
içerideydi yýldýzlar
Ve çýrpýndýkça gece
K/anýyordu..
Pencereler diyorum sevgilim
Hep sana karþý
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.