susmanın vedası

konuþ sevgili
rüzgar gecenin sessizliðinde
ve mevsimin yapraklarý yok



ayný güllerin kuruluðu yabancýlýðýmýz
yýldýzlar ve o siyah karanlýk yalnýzlýðým korkularý
yaðmur damlarýnýn gökyüzünü sevmesi gibi sebepsiz uzaklýðýn



býrak saçlarýný çözeyim
tek tek seveyim inceliðini
gülüþünün çocukluðunu hatýrlat bana



ellerin tutsun soðuk boþluklarýmý
yüreðinin tatlý ritimlerini duysun kulaklarým
o tatlý yüzünde sevgiyi göreyim güzelliðin gibi



sarý güller geceyi aydýnlattý
koparma ellerinin inceliði ile
döküldü býrakýp gittin ellerime



bir gök taþý düþtü gözlerimin körlüðüne
adýmlarý saydým üç vakte bir oluþuma
yangýn yeri gibi esti küllerin düþtü ruhuma



korkularým dedim
aciz dualar gibi yayýldý etrafa
sustum en büyük alýþkanlýðým ile



Sosyal Medyada Paylaşın: